Er was eens een meisje van 13,
Ze zat op een 2j. vervolg onderwijs.
En met 14j. zou ze gaan werken.
Na een tijdje ziek te zijn geweest,
ging ze na de Pasen
weer naar school.
Haar hartsvriendin Eva,
wachtte haar op, bij school en vertelde,
’Er zijn toch leuke jongens op school gekomen’.
Zij krijgen een bijscholing in techniek monteur op een bedrijf.
Dus wij naar de poort om te kijken en wachten of ze kwamen.
2 giechelende meisjes van 13, bijna 14.
Ja hoor, daar kwamen ze aan, een stel jongens op de fiets.
Kijk zegt Eva, “dat zijn de 3 broers,
die zijn leuk, vind je niet"?
Ik keek en zag er maar één, waar mijn blik naar toe trok.
en hij zag mij.
Onze blikken werden naar elkaar toe getrokken.
Zag zijn gezicht niet echt maar wel vooral die ogen.
Op dat moment gebeurde er iets in mij.
Er sloeg een vonk over,
vlinders in je buik noemen ze dat.
Dit had ze nog nooit meegemaakt.
Haar gedachten waren op dat moment heel verwarrend.
Maar één ding stond vast, met die jongen wilde ze verkering
en daarmee wilde ze trouwen.
Daar begon haar droom, en hij was dé prins.
Telkens weer stonden de vriendinnen bij de poort te wachten.
Voor haar vooral om maar een blik op te vangen,
van die jongen die haar hart had geraakt.
Hun blikken trokken steeds naar elkaar en telkens
sprong er die vonk over.
Zij was net 14jaar geworden, en ging van school af om te gaan werken.
Heel erg jammer omdat ze dacht hem nooit meer te zien.
Ze hadden nooit met elkaar gesproken, ze kende niet eens zijn naam.
Alleen maar oog contact, en die blik, die zoveel betekende.
Na een paar weken te hebben gewerkt
stond ze plots tegenover hem.
Hij werkte in het zelfde bedrijf,
haar hart sprong over van vreugde.
Ook bij hem, Die vonk was er dus nog steeds.
Na nog een ontmoeting in de stad, vroeg hij haar of hij mee mocht fietsen om haar thuis te brengen.
Bij haar huis aangekomen bleven even staan praten,
hij vroeg of ze mee wilde gaan fietsen, a.s. woensdagavond.
Dat was de eerste keer dat ze samen gingen fietsen.
Wat was ze verlegen, maar o zo blij.
Op een bankje hebben ze gezeten.
De armen stevig om elkaar, heel diep 
in de ogen gekeken,
hun blikken lieten elkaar niet los. Het was die blik in de ogen
die hen zo raakte. Ook hebben ze elkaar toen gezoend.
Heel wat jaren gingen er voorbij, Wat hebben ze veel gefietst
en vooral veel op bankjes gezeten.
Ook in het park dicht bij haar huis,
het bankje kan ze nú nog aanwijzen.
Ze ontmoeten elkaar ook in het zwembad, de ijsbaan en
op de dansvloer.
Met 16j. mocht ze gaan dansen en ging daarheen waar hij ook was.
Soms hadden ze allebei een ander, maar dat was maar even.
Op de dansvloer, over de schouder zochten ze elkaars blikken en die vonk was er dan weer.
In die jaren 50/60 speelde een groot probleem, voor hen, maar ook voor anderen. Hij was nl. r.k,
en zij n.h en dat was niet toegestaan.
Toen ze 17j. was, wachtte hij haar een keer na ‘t werk op
en vertelde dat hij in dienst moest.
Gelaten heeft ze geluisterd en durfde niets te zeggen. 
Wel vertelde hij als hij uit dienst kwam en zij nog iets voor elkaar voelden, zij met toestemming van zijn ouders
verkering mochten hebben.
Dus een goed vooruitzicht; haar droom bestond nog steeds en niets kon daar verandering inbrengen,
Het volste vertrouwen hadden zij beiden.
Intussen had zij weer een ander vriendje, gekoppeld door een vriendin.
Hij was een stuk ouder en kwam gewoon naar haar huis.
Hij was wel aardig maar heel dominant en zij was erg bang van hem.
Hij zag het met haar wel zitten. Henk was zijn naam.
Op een gegeven moment kreeg zij een brief van haar vriend
uit dienst en vroeg of ze samen konden schrijven.
Zij was zo naïef en vol vertrouwen en laat de brief lezen aan Henk, en ook de brief die ze terug had geschreven.
Hij zou de brief voor haar posten, voordat hij naar huis ging.
Ze gaf de brief mee, gelovend dat hij dat zou doen.
Veel later hoorde zij, dat hij een brief had geschreven en die had gepost.
Vandaar dat ze géén post terug kreeg van haar soldaat.
Een keer heeft ze hem gezien op haar werk, bij de portier in uniform en was heel blij, hij zag haar ook en draaide zich om
niet met de vonk maar met een koude blik in de ogen.
Wat heeft zij daarvan veel verdriet gehad en dacht toen,
hij heeft vast een ander meisje gevonden waar z’n hart naar uit gaat.
Met 19j. oud nog eenmaal op een dansavond gedanst als van ouds.
Wij tweeën samen en verder bestond er niemand.
We hadden samen iets wat niet uitgelegd kon worden.
Intussen is zij 20 en gaat zaterdagsavond altijd dansen in een ander dorp.
Tot haar verbazing was daar een jongere broer van haar vriend.
Hij zag haar en kwam haar halen voor een dans.
Hij zei ‘mijn broer is nog steeds alleen’ hij is ondertussen 23j.
Ik zal hem zeggen dat je hier altijd bent en dan komt hij de volgende week.
De volgende zaterdagavond, was zij tegenover de deur gaan zitten om goed in de gaten te houden wie er binnen kwamen.
Ja hoor, daar zag ze hem, ze straalde helemaal, en diegene die binnen kwam zag haar zitten en dacht ‘die haal ik op om te dansen’.
Regelrecht kwam hij op haar af om te vragen voor een dans.
Toen zag ze iemand die heel veel leek op haar vriend.
Het klikte tussen hen en ze hebben fijn gedanst, de hele avond.
Hij was heel aardig, lief en zoende haar zelfs op haar voorhoofd.
Hij leek zo veel op haar droomprins, alleen was er geen oogcontact.
Jammer vond ze dat, toch bleven ze bij elkaar en kregen verkering.
Tot 2 maal toe heeft ze het nog uitgemaakt.
Waar is die droomprins gebleven? Waar is die droom van haar?
Waarom deed hij geen moeite? Toch ook begreep ze dat r.k. en iets anders niet samen kon gaan in die tijd.
en in die tijd luisterde je nog naar je ouders.
Ze heeft zich er toen bij neergelegd.
Bijna 2 jaar later is ze getrouwd en heeft 3 kinderen gekregen.
Dat meisje met haar droom, dat was ik.
