Mijn woorden zullen nooit op vleugels drijven
waarmee een adelaar opstijgt, hoog boven ‘t land;
Ze zullen wel veel dichter bij de aarde blijven,
wat fladderen misschien, vlakbij uw hand;
als ze dan maar wat troost, wat sterkte geven,
zodat u weer de kleine vreugden ziet
die God verborgen heeft in ieder leven,
al zien we dat, door eigen schuld vaak niet.
Al denkt u: Zonder vreugde is mijn lot-
ze zijn er toch: de vlindertjes van God.
Zó hoop ik, dat mijn woorden zullen wezen:
met iets van blijdschap, iets van licht erin,
zodat ze duidelijk voor ieder zijn te lezen,
en ieder weten zal: mijn leven heeft een zin.
Wat er in de toekomst mag gebeuren,
al word het avond, al verdwijnt het licht,
bedenk, dat in het donker bloemen sterker geuren,
Gods vlinder vouwt zijn vleugels even dicht.
Maar het word weer morgen: God heeft het beloofd!
En kijk: Zijn vlinders fladderen vlak om uw hoofd!
Gedicht: Nel Benschop
Schilderij geschilderd door mij!
2 opmerkingen:
MOOI!Meer hoef je hier niet over te ''zeggen''.Groetjes,Ingrid
hallo Rimmy
dit gedicht is erg mooi ,heb het zelf ook,en lees het regelmatig.
groetjes oma nijn
Een reactie posten