~De laatste dag van het jaar.

Een dag om U te eren, loven en prijzen,
vooral ook om te danken.
Uren, dagen, maanden vliegen als een schaduw voorbij.
Altijd was U er bij, elk moment.
Soms voelde ik U aanwezigheid, soms
kwam het aan op vertrouwen in U,
dat U er altijd bij bent.

Bijna een jaar voorbij.
Een jaar, soms heel moeilijk, soms heel vreugdevol.
Vreugde als ik naar onze kinderen en de 2 kleinkinderen kijk
Dan ben ik heel dankbaar voor hun, wie ze zijn en wat ze doen
Dit zou ik hun graag mee geven voor het nieuwe jaar.

Liefde, vertrouwen en geloof in Hem en de toekomst.
U, die ze niet loslaat, ook al gaan ze hun eigen weg.
Maar dank U voor uw liefde.
Ook wil ik U danken voor het afgelopen jaar.
U, die mij leidde en omringde door uw liefde.
Door mijn man door onze kinderen,
soms door mensen aan mij gegeven.

Dank voor alles.
Denk aan Psalm 8:

Heer onze God hoe machtig is uw naam op heel de aarde.
Zie ik de hemel, het werk van Uw vingers,
de maan en sterren door U bevestigd
wat is dan de sterveling, dat U aan hem denkt?
U, hebt hem bijna tot God gemaakt
hem bekroond met glans en glorie.

Voor allen een fijn oudjaarsavond en een
Gezegend 2010! Shalom!!

Hem toevertrouwd het werk van Uw handen,
en alles aan zijn voeten gelegd

~Voor U gelezen:

    

Spoor,

Elke dag leven

Elke dag nieuwe hoop
 
Elke dag nieuwe kansen

Elke dag nieuwe verwachting

Het komt per dag

Per dag leven

Volg het goede spoor

Je zult niet verloren lopen.

~KERSTFEEST:

 
Weer dennengroen en lichtjes in de stad,
en luide kerstmuziek in alle winkelstraten,
stemmen van mensen, die luidruchtig praten
over de klank heen van '' De Heilige Stad ''.
En ieder rept zich langs de ander voort
en ziet alleen zichzelf en zijn belangen,
en is geconcentreerd op het ontvangen:
het Kerstfeest werd tot in het hard doorboord.

Van alle kanten klinkt het ,,Stille Nacht",
maar niemand hoort daar nog eng"len zingen:
wij zijn te zeer vervuld van aardse dingen,
God komt te laat- Hij wordt niet meer verwacht.
Of toch? Zijn er nog ogen voor Zijn licht?
Nog oren die Zijn woorden willen horen?

Heeft God om ons niet alle hoop verloren?
Of gooien wij de de deuren voor Hem dicht?

Kom tot ons, Heer en neem ons bij de hand;
Uw krib lijkt verder weg dan ooit te voren,
wij zijn de weg naar Bethlehem verloren,
steek Zelf Uw ster aan in dit donker land.

  van Nel Bensschop.

~Overdinkel

Het dorp tegen de Duitse grens, waar ik geboren ben
en heb gewoond tot mijn 11de jaar.
Een fijne jeugd heb ik daar gehad.
Het dorp bestond uit 3 verschillende plekken.

Als je vanuit Losser kwam, ging je echt het riviertje
de Dinkel over en kwam in Overdinkel.

Het eerste gedeelte als je binnen kwam, zag je
de Katholieke kerk, een verenigings gebouw.

De mensen die daar woonden waren bijna
allemaal katholiek.

Dan ging je verder en zie je de Hervormde kerk, pastorie,
de C.V.O. school en de verenigings gebouw.
Op de foto hierboven zie je de Pastorie, waar mijn
vader nogal eens een karweitje deed.

In dat gedeelte van het dorp woonden
de Protestanten, zo noem ik dat maar even.

Ging je verder door, richting de Duitse grens,
dan  woonden daar de rooien
(zo werden ze wel genoemd)
Op de foto hierboven zie je de straat waar wij
met ons gezin woonden!

Het dorp bestond dus uit 3 verschillende
groepen mensen.

  
Het dorp werd toen die tijd beheert door 2 grote
zaken mensen en wel-
Tj. Knol en Klaver, veel huizen waren dus ook van hen.
Kan me nog herinneren dat mijn ouders vroeger
een huis konden krijgen, alleen
als ze de boodschappen in de winkel van
Tj. Knol gingen halen. Het
rooie dorp waar ik gewoond heb, 

Er waren in die tijd , ook nog 2 bekende
mensen in Overdinkel, en wel
Prik en Prak, 2 oude mannetjes.
En wij als kinderen plaagden hun graag maar waren
ook wel bang voor hun.
We hadden een liedje voor hun.

Ze liepen altijd met een oude kinderwagen
en hadden altijd een stok bij zich.
Ze zagen er vies uit, onverzorgd.
Wij plaagden ze dan met dit liedje:

Prik en Prak
stok in,t gat
stok in ,t liev
Prik en Prak is een old wief.

Dan waren ze heel boos en zwaaiden dan met hun
stok en wij liepen dan hard weg.
 

Een oude foto van het pootje baden in de Dinkel,
dat deden wij vroeger ook altijd.
Het was 1 van de weinige creatieve mogelijkheden
om in een hete zomer verkoeling te zoeken

Ik heb in Overdinkel gewoond tot ik 11 jaar was,
Daarna zijn we verhuisd naar Enschede.