De laatste dag van het jaar.
Het is weer voorbij.
Een dag om U te eren en te prijzen.
Maar vooral ook om U te danken.
Uren, dagen, maanden, vliegen als een schaduw voorbij.
En altijd was U er bij..
Soms voelen we U aanwezigheid,
soms kwam het op vertrouwen aan.
Maar ik weet U bent er altijd bij.
Het is voorbij 2010.
Een jaar van vreugde, soms heel moeilijk
eenzaamheid en alleen zijn.
Maar ook vol van dankbaarheid.
Als ik kijk naar mijn gezin, kinderen [kleinkinderen].
Dit zou ik ze graag mee willen geven.
Een leven van geloof, hoop, en Zijn liefde..
Maar ik denk nu ook aan al die mensen,
die zo eenzaam en alleen zijn.
Kan ik alleen maar bidden, dat er mensen zijn
die zich bekommeren om hen.
Hun wat aandacht en liefde kunnen geven.
Hierbij een gedicht van Nel Benschop.
Nieuwjaarsgesprek met God.
Heer, steek Uw hand uit, dat ik de mijne daarin leg,
want donker lijkt de toekomst en wie durft nog hopen?
Ik zie het pad niet dat mijn voeten moeten lopen.......
Je weet het toch, Mijn kind. Ik ben de Weg,
Ach Heer, wanneer ik denk dat ik de mensen ken
dan stellen ze teleur: ik werd zo vaak belogen,
Ik zoek naar waarheid, maar weerspreek mijn eigen pogen......
Je weet toch, kind, dat Ik de Waarheid ben?
Zo ver is "t paradijs, waaruit U ons verdreef;
en na de kerstnacht zwegen ook Uw afgezanten.
Wij worden door de dood bedreigd aan alle kanten.....
Mijn kind, Ik ben het Leven, dat Ik mensen geef!
Mijn kind, Ik ben het Leven, dat ik de mensen geef!
