De bergen hebben ons als gezin heel erg aangesproken[getrokken]
Ons hart lag in Oostenrijk en zijn vele jaren als gezin samen
met nog twee gezinnen [fam.] in Oostenrijk geweest
Altijd op de zelfde plaats.
Heel wat gewandeld ,tochtjes gemaakt, gezwommen enz.
Het was werkelijk een heerlijke tijd en
fijne herinneringen aan overgehouden ook
onze kinderen en de kinderen van de fam.
De kinderen zijn allemaal volwassen en wij gingen
nog vaak met fam. zonder kinderen.
De bergen kregen toen voor mij een andere betekenis.
Zag toen Gods grootheid in zijn wonderbaarlijke schepping.
Als we boven kwamen op de berg ,nu wel met de kabel of cabine,
was ik vaak heel geëmotioneerd als ik rond keek en
de prachtige natuur zag van Zijn schepping.
Vol bewondering hoe prachtig het is, bijna niet uit te leggen.
Vandaar dat er verschillende gedichtjes van mij
op dit blog staan. Waar ik probeer mijn gevoelens te uiten.
Ik vergelijk het vaak ook met het leven.
Op de berg is alles prachtig, mooi en voel je
heel gelukkig, toch moet je weer afdalen.
Altijd gaat het weer naar beneden, vaak een prachtige wandeling.
Je komt terug in het dal, wat ingesloten ligt tussen de bergen.
Vaak is het daar ook mooi en kan daarvan genieten.
Soms is het leven ook een dal,waar je door gaat,
soms donker en triest en zie je het niet meer zo goed.
Maar ook het dal is nodig om te leren te groeien en
bloeien en zeker weten dat Hij er altijd bij is.
ook al heb je het gevoel dat Hij ver weg is.
Hij zegt : Ik zal jou leren en je vormen en Hem
te vertrouwen in jou leven.
Leg je hand maar in Zijn hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten